Oeh la la Langkawi!!

Hallo allemaal, daar zijn we weer...

Een hele week op Langawi, een eiland ongeveer 30 km verwijderd van het vaste land Maleisië, ongeveer 99 eilanden, en 480km2.

Bij aankomst, 35 minuten vliegen vanaf Penang, wat super snel ging omdat ik naast een Maleisisch meisje van 26 zat die zich helemaal zat te bescheuren van het lachen om mijn leven, so you work in a restaurant, then you we re a carpenter en now you work in a restaurant again, ze kon niet stoppen met lachen, you re life is soo relaxed, ze vertelde dat ze moest studeren en werken voor geld, om een auto te kopen voor de  familie, vooral voor aanzien en de buren, no money you die here zei ze, zij ging voor een dag naar Langkawi met haar vrienden om zich helemaal ladderzat te drinken en out te gaan omdat het een duty free eiland is, lekker goedkoop, en even van de druk van haar ouders weg te zijn, i am gonna be pissed en out of my head zei ze, na haar verhaal hoe hard het leven voor haar is, begreep ik wel dat ze er even 'uit' moest, i never forget you, a selfie samen om alles vast te leggen, en we stonden al weer aan de grond. Met de taxi naar ons guesthouse, wat volgeboekt bleek te zijn, op zoek naar een ander plekje, makkelijk gevonden, melati heet het, direct aan het strand, op de eerste verdieping, geweldige douche,koelkastje, airco en bedje, helemaal top!

Eerste dag lekker strand, twee uurtjes, zo warm hier s middags, lekker in de schaduw chillen, tweede dag brommertje gehuurd, en naar de cable car, 25 km verderop een kabelbaan, die gaat naar 800 meter hoogte, met de steilste hoek (42 graden) van de wereld, en de langste tussen de pilaren, 900 meter, en daar boven heb je een brug, honderd meter boven de grond, zoals de foto die ik op de voorgrond van ons reisblog heb geplaatst, dat wilde we doen als we in de buurt kwamen, nou here we are..met z'n zessen in zo n bakkie en gaan, we vonden het allebei echt doodeng, ik was blij dat mijn camera waterproof is, want zweethanden niet normaal, en hoe hoger je komt, hoe harder het gaat waaien, het geluid wat er langs dat bakkie gaat is heftig, hij schommelt maar heen en weer...duurde maar 15 minuten, maar echt weer zo n, jeehh i am Alive kreet als je eruit stapt, ff een foto, en door naar het tweede platform, weer erin, en eruit, een uitzicht, waanzinnig, en zo van hee Rob, daar wonen wij, en kijk daar reden we net, kijk nou hoe blauw dat water is, WoW, wauw...heel erg mooi, ja en dan die brug, tuurlijk, we zijn er nou toch. Nou ik ben dus tot 1/3 gekomen, daar bewoog hij al te veel, en de stenen planken noem ik t maar, lagen niet allemaal plat, zoals een stoep die je zelf getegelt heb, tenzij je t kan  natuurlijk...Robin liep voor mij, en die kwam een stuk tegen van glas waar je dan heel leuk doorheen kan kijken hoe hoog je eigenlijk bent, op dat punt schreeuwde ik nog even tegen Rob, ik ga terrrruuuggg, ik zie je zoooo...ze schreeuwde terug, okee ik maak nog even een foto aan het einde en ze liep, in het midden, flinke pas door, richting de andere kant, het schoot niet echt op omdat er een meisje vroeg of ze even een foto wilde maken van haar en haar vriendje, ik stond al weer veilig aan het begin en kon er wel om lachen, toen weer wel..Stoere Rob een paar foto's gemaakt en ook veilig weer terug...tijd om weer naar beneden te gaan, in de rij en wachten op ons lege gondeltje, maar die was dus niet leeg, er zaten drie chinezen in die durfde er niet uit, dus we zijn erbij gekropen, fijn om te weten dat we niet de enige waren met angst..