Van Miri naar Brunei

Wat een dag weer, soms weet ik niet waar ik moet beginnen...de reden dat we deze kant op zijn gegaan waren de oerang oetangs, we hebben er best veel moeite voor gedaan om hier te komen, en is hier nog zoveel jungle en zijn er bijzondere plaatsen, dieren, culturen wat we nog niet hebben gezien, dus we hebben besloten om door te gaan, het vliegtuig naar Brunei was te duur, de bussen zaten vol, en geen zekerheid wanneer ze precies gaan, dus even de lonely planet erbij gehaald waarin stond dat we ook nog een mini van (busje) konden regelen vanuit een hostel in Miri, daar na toe gelopen en een enorm lieve Chinese dame, Mrs. Lee heeft geregeld dat Mr. Fu om ons negen uur s ochtends ophaald en in 2 1/2 uur naar Brunei brengt, ook vertelde ze dat hij niet heel erg op tijd is, maar hij komt zeker zei ze. Wij blij, lekker weg uit Miri, geen leuke stad, stinkt en vies, raar eten. We zijn ook zeker verwend maar als er ratten onder de tafel lopen, kakkerlakken op de tafel, schreeuwende dunne katjes om je heendraaien wil ik toch het liefst even ergens anders zijn. Omdat ik geen keus kon maken uit het menu vroeg ik aan de ober wat hij het liefste eet, hij wees het aan en ik zei okee, doe mij die maar. Rob bestelde een maissoep, die de hele dag op bed had gelegen vanwege hoofdpijn en keelpijn, hoesten..dus die wilde alleen een soepje, nou dan krijg je toch een soepje...ze kreeg een kom, leek wel een emmer zo groot, met 2 maïskorrels en witte draden en heel veel "dingen".. Ik kreeg dikke mie, met kip denk ik, en een half gestolt ei er overheen, Ik kreeg er de slappe lach van, hebben allebei een beetje bouillon van de soep gegeten,..Op tijd ons bedje in want Mr. Fu komt ons halen..we stonden netjes klaar om negen uur, komt er een grijze datsun voor rijden, met een Chinees erin, ik dacht nog, ja oude datsun, mini busje, wat is het verschil hier..hij zwaaien, wij terug zwaaien,ik dacht, ik begin gewoon heel hartelijk dan komt alles goed. ik: Goodmorning, hij: Goodmorning, ik: are you Mr Fu, hij: yes...(handen schudden allebei) hij: bye!...en loopt weg...wij keken elkaar aan, okee, het zal wel,we wachten gewoon op de volgende Mr. Fu....en die kwam, kwartiertje later, mooie wagen, nog twee andere passagiers, tassen erin let's go. Een mooie rit, ..door het oerwoud, hoewel je kan zien hoeveel schade het kappen van de bomen hier heeft aangericht, de bosbranden die jaarlijks terug komen, hele stukken door rook rijden, brandweerwagens die hun best doen alles te blussen, wat volgens Fu niet mogelijk is, het groeit volgend jaar weer aan zei hij. Na weer twee mooie stempels in ons paspoort, zijn we in Brunei, op tijd ook, erg rijk land, erg duur, vooral het slapen, Mr Fu wist wel een goedkoop hotel, 30 Brunei dollar...nu zitten we voor het eerst in een hostel, lange gang, met links en rechts deuren en kamertjes met bedjes, meer niet, einde van de gang is de douche..hoe leuk, even opfrissen en naar het paleis van de sultan...